"Et huet ongeféier sechs Méint gedauert sou datt ech realiséiert datt ech endlech prett si fir hir Fro ze stellen huet" "George. George. - An et war sou engem schrecklecht Moment. Mir hunn ni doriwwer geschwat. Ech sinn all virsiichteg geplangt. Verstoppt hannert hirem Rank. Huet sech Musek këmmeren. Gekacht Iessen. Si ass just aus London geflunn. Mir iessen Owes, a si ass op eemol op d'Placke wäscht, obwuel et ni. Ech hunn geruff: "Wou sidd Dir gaang? Zréck "dann, sou wéi mir erëm souzen, hunn ech gefrot datt hatt d'Këscht hannert dem Réck kuckt." Si huet sech ëmgedréit, huet hatt gemaach, huet mech gekuckt an huet mat de Wierder geréckelt: "Dëse Rank." Mat esou enger Aart, wéi wann iergendeen hie vergiess huet. Awer ech sinn nach ëmmer op säi Knéi gesank an gesot: "Ech ka mir net virstellen datt ech de Rescht vu mengem Liewen ouni dech verbréngen."
Trotz all d'Romanz vun der Situatioun, Amal huet d'Amal net direkt geäntwert. "Si huet mech gekuckt a gesot:" Mäi Gott. " A mir hunn och an 25 Minutten verbruecht, "George weider mam Laachen. Ech weess sécher well mir sinn op der Playlist definéiert. 25 Minutten Mutel. Zum Schluss konnt ech och net stoen: "Ech hoffen, d'Äntwert ass" JO ", awer ech wollt et héieren. Nach 52, an ech wäert séier aus der Hip falen. "
Amal, natierlech, averstanen.