In de wereld van "matrices" blijft de mensheid onbewust in gevangenschap van virtuele realiteit gecreëerd door redelijke machines om de lichamen van mensen als een bron van energie te gebruiken. Hoewel het klinkt als een puur science fiction theorie, zijn er wetenschappers die geloven dat met een kans van 50 tot 50 onze wereld echt slechts een simulatie van de werkelijkheid kan zijn, en niet als zodanig als zodanig.
Volgens het laatste verslag van wetenschappelijk Amerikaans tijdschrift is de exacte kans dat ons leven echt is, 50.222222%. Dienovereenkomstig is met een kans van 49.777778% de wereld over de hele wereld een grondig gewerkt met een computerprogramma. Deze berekeningen zijn gebaseerd op het wetenschappelijke werk van de filosoof Nika Bosprom genaamd "Wonen we in computersimulatie?" (2003). BOSTR is van mening dat er drie mogelijkheden zijn:
Ik betoog dat ten minste één van de volgende aannames waar is: 1) Het menselijk geslacht is waarschijnlijk op hun haal vóór de "post-bedriegen" -fase; 2) Het is uiterst onwaarschijnlijk dat elke post-misleidende beschaving een groot aantal simulaties van hun eigen evolutionaire geschiedenis (of haar variaties) zal behouden; 3) We leven bijna zeker in de computersimulatie. Bijgevolg is er geen reden om te geloven dat we op een dag posters worden die de simulatie van hun voorouders creëerden, als we maar niet in de simulatie leven.
Echter, het idee dat onze realiteit niet echt is, ontstond in de oudheid - in dit opzicht, kunt u zich herinneren aan de allegorie van de Plato over de grot, evenals de weerspiegeling van Zhuang Tzu over de vlinder en haar droom.