Toen de vraag, zoals voorgeschadigd door Tate Taylor een gemeenschappelijke taal in het geval was, zoals altviool Davis, Jessica Chenein, Bryce Dallas Howard en Octavia Spencer, antwoordde Emma: "Ik kan me een persoon niet voorstellen die zou kunnen communiceren Met deze vrouwen beter dan Tate (lacht). Hij wist zeker wat hij aan het doen was. Hij weet precies wat hij moet zeggen. Hij en de schrijver Catherine Stokhold (die de roman schreef waarop de film werd opgericht) de beste vrienden sinds ze allebei zes jaar waren, en hij was naast haar toen ze dit boek schreef. Ze was naast hem toen hij het script aanpast. Ik denk niet dat iemand twijfels heeft over hun mentale discrepanties. Hij was de enige persoon die geschikt is voor dit werk, en hij wist precies wat hij wil. Hij wist zeker wat hij aan het doen was. Hij was de enige persoon die waarschijnlijk onmiddellijk met ons kon onderhandelen. "
Emma vertelde ook zijn leven als beroemdheden, over hoe Paparazzi haar elke stap volgde: "Al haar leven, toen ik klein was, stelde ik me in de bioscoop voor. Nu is er iets dat ik me absoluut niet voorstelde. Het is prima, maar gewoon anders. Ik besefte dat je dat echt niet zult herkennen, totdat je je huid probeert. Mijn leven is niet echt interessant. Ik kan gewoon door de straat lopen. Ik kan naar sommige plaatsen gaan en mensen zullen niets te zeggen hebben. Misschien zullen ze iets meer dan nodig zullen zeggen, maar ik zal helemaal niet lijden. Het enige dat ik heb is angst. Het is als verlammende fobie. Ik ben bang om volledige vertrouwelijkheid te verliezen, want in dat geval weet ik gewoon niet hoe ik een persoon moet zijn zonder een persoonlijk leven. Ik weet niet hoe je naar de acteur kunt kijken, alles weet over zijn leven en gelooft dat hij een persoon is. Het is een heel grote angst, omdat ik een heel gesloten persoon ben en tegelijkertijd eerlijk wil zijn. Ik wil eerlijk zijn met degenen die ik ben. Dus het is moeilijk om hier een balans te vinden, maar ik hoop dat ik nog steeds slaag. Maar nu ben ik erg moeilijk voor mij. "
Emma vertelde over wie haar heeft geholpen aan het begin van een carrière: "Ik was erg blij om zo'n krachtige steun van mijn ouders te hebben, gezien het feit dat ik uit Phoenix kom. Ze hebben geen banden met de filmindustrie en waarschijnlijk dachten ze niet eens dat ik actrice zou zijn. Om een of andere reden begrepen ze dat dit precies is wat ik zo al wilde dat ik zo gepassioneerd was. Ze steunden me. Mijn vader was bezig met de bouw van hotels en zakencentra. Mijn moeder werkte in PR, maar toen ik werd geboren en mijn broer, wijdde ze zich volledig aan het gezin, dus het niveau van ondersteuning was gewoon astronomisch. Ze gaven me nooit valse hoop. Ze hebben nooit gezegd dat ik de beste zou worden. Ze waren realistisch. Maar ze behandelden alles met begrip en ondersteunden me de hele tijd. Ik had geluk. "
Steen houdt een parallel tussen mannen en hun rollen: "Mijn relatie met mannen is bijna hetzelfde als relaties met rollen. Ik vergelijk altijd rollen met relaties. Soms denk je dat je nu in de stemming bent. Je leest het script en je resoneert en weet niet waarom. Je wist niet dat een dergelijke verbinding verschijnt, en je gaat gewoon met deze rol spelen. Hetzelfde in relaties. Op absoluut niet gesloten met nieuwe functies. Ik betoog niet dat ik weet wat me gelukkig maakt, ik ben er gewoon altijd voor geopend. "
Emma sprak ook over de neiging tot het spel voor het publiek en liefde voor komedies: "Ik ontving een rol in de eerste klas, en ik speelde het. Ik hou ervan mensen te mengen. Als ik in de tijd van de Middeleeuwen woonde, wil ik meer een gerechtelijke jeeverbeurt zijn dan een operazanger of iemand anders. Ik zou graag mensen willen laten lachen. In veel producties herhaalde ik. Ik keek veel komedies met mijn ouders. Ik hield altijd van de schets. Ik hou van musicals, hoewel ik geen hoorzitting heb. Ik keek veel Cameron Crowe, Woody Allen en Hal Eshe. Ze beïnvloedden me sterk, en ik dacht dat als ik zou kunnen deel uitmaken van zoiets, het zou gewoon ongelooflijk zijn. Als ik de verhalen kon vertellen die zoveel mensen zouden beïnvloeden als dergelijke dingen, zou ik me enorm dankbaar zijn. Dit is een van de redenen waarom ik op een dag wil gaan om te produceren, omdat ik niet in films hoef te worden gefilmd. Ik hou gewoon van films, als een van de vormen van kunst en inspiratie. Dus ik had echt geluk dat ik deel uitmaakte van deze industrie. "