"Het duurde ongeveer zes maanden, dus dat ik me realiseer dat ik eindelijk klaar was om haar deze vraag te stellen," zei George. - en het was zo'n vreselijk moment. We hebben er nooit over gepraat. Ik heb allemaal zorgvuldig gepland. Verborgen achter haar ring. Zorgde voor muziek. Gekookt diner. Ze vloog gewoon uit Londen. We eten, en ze ging plotseling de platen te wassen, hoewel het nooit doet. Ik schreeuwde: "Waar ging je heen? Keer terug "Toen we weer gingen zitten, vroeg ik haar om naar de doos achter de rug te kijken." Ze draaide zich om, nam haar, keek en gaf me met de woorden: "Deze ring." Met zo'n soort, alsof iemand hem daar vergat. Maar ik zakte nog steeds naar zijn knie en zei: "Ik kan me niet voorstellen dat ik de rest van mijn leven zonder jou zal doorbrengen."
Ondanks alle romantiek van de situatie, heeft Amal niet onmiddellijk geantwoord. "Ze keek me aan en zei:" Mijn God. " En we brachten zo 25 minuten door, "ging George met lachen voort. Ik weet het zeker omdat we in de afspeellijst zijn gedefinieerd. 25 minuten. Uiteindelijk kon ik niet staan: "Ik hoop dat het antwoord" ja "is, maar ik wilde het nog steeds horen. Toch 52, en ik zal snel van de heup vallen. "
Amal is natuurlijk overeengekomen.