In het begin van de jaren negentig probeerde de voormalige vrouw Woody Allen, Mia Fairrow, de directeur voor de plant door Juvenile te straffen. Mia verklaarde seksueel geweld over haar 7-jarige dochter Dylan. Voor de rechtbank stond de officier van justitie echter niet een kwestie in, hoewel, vertrekkend, opgemerkt dat Allen "in gevangenheid moet worden gezet."
Vorig jaar heeft deze aanklager, Frank Mako, voor het eerst ontmoet met een volwassen Dylan en sprak over zijn beslissing over Allen. In de documentaire Film Allen V. Farrow Mako vertelde waarom hij weigerde in 1993 de schuld te geven.
Volgens hem, tijdens het onderzoek naar het geval van Allen, ontving hij een waarschuwing van een hoogwaardige ambtenaar die Allen's volk 'particuliere detectives huurt om te proberen in gevaar te komen over hem en andere openbare aanklagers. "
Maco zei ook dat toen hij probeerde met Dylan te praten over het incident, hij "absolute nabijheid" tegenkwam. "Ze was helemaal gesloten. In die tijd was ze zo kwetsbaar en gewond, en ik wist dat ze niet een goede getuige kon zijn. Ik wist dat ze genezing had. En ik wilde niet interfereren met haar herstel, "zei de voormalige officier van justitie. Hij merkte ook op dat als een kleine Dylan geen getuigenis kon geven en tijdens het getuigenis gesloten was, de rechter allen kon rechtvaardigen.
Frank zei dat ik uiteindelijk besloot om geen warrant te geven voor de arrestatie van Allen om Dylan op te slaan van het letsel van de proef. Hij merkte echter op dat de politie van de staat voldoende bewijs verzamelde om Allen in een misdrijf te beschuldigen.
In een gesprek met Dylan Mako vertelde haar: "Geef jezelf de schuld niet. Je was een kind. Als dat, geef me de schuld. Ik heb deze beslissing geaccepteerd. Je kunt altijd op me wijzen en zeggen: deze officier van justitie heeft geen criminele behuizing afgerukt. " Daarna zei Dylan tegen opluchting: "Ik moet het echt horen."