Dus de allereerste en meest logische vraag: hoe ben je in deze fantastische franchise gekomen? En wat is het - om op de bodem van de zee te zijn, en zelfs de levende doden?!
... en ook de belangrijkste antagonist van Jack Sparrow zelf! Indien serieus, is deze vraag eenvoudig en wordt het op hetzelfde moment gevouwen. Hoe Engels voor de Spanjaard. Nee, Engels is echter onbetwistbaar voor mij, soms probeer ik echter te wensen, soms bleek, ik zeg ... met een licht Zuid-accent, maar nog steeds Engels gaat naar mij ... evenals de rol van de belangrijkste antagonist in Een nieuwe film over de avonturen van de perfecte piraat, voor de gek houden en kortheid, Pijon en gewoon een geluksviel die zijn schepen verliest, het vindt, het verliest het team, het vindt zijn arme viel en vindt soms zijn hoofd en vindt het soms zijn hoofd en ... Zoals Het is daar, het vijfde punt, allerlei soorten avonturen, dan vanwege geluk, een gelukkige gelegenheid, verliest de blik zijn hoofdless. En dan sliepen hem tenslotte niet, deze perfecte piraat van de hele tijd en mensen, zijn gewelddadige kop. En het vijfde punt. Ik kwam nogal bij toeval in deze prachtige franchise, maar toen ik kreeg, besefte, het is duidelijk: het is gewoon een bom, het is gewoon geluk, ik ooit Spaans een man die naar de zee kwam en enthousiast om te veroveren als ze er zeker van zijn , Word ... Nou, wie werd ik in de nieuwe film over de avonturen van Jack Sparrow, je weet al meer dan één en helder. Dood. Maar meer dan alle andere doden. Zo'n in prachtige, verzadigde fee-sprookjes gebeurt.
In het algemeen, hoeveel is het als dit is dit gepirateerde onderwerp?
Is mijn thema van piraten en al deze ongelooflijke flirfacy? Nee, niet de mijne. In het algemeen, als we het hebben over de wereld van boekkarakters die vertrokken naar het filmscherm, dol op de klassiekers, ik hou van historische romans waarin het een fictie is, waarheid wordt vaak gemengd met fictie. Maar de avonturen van Jack Sparrow legden me ongetwijfeld van de eerste frames vast. Ik kan de individuele elementen van deze fantastische saga vergeten, ik kan uit de geheugen van een of een ander personage vallen, maar in het algemeen ... het aroma van de zee en glorieuze, angstaanjagende, avonturen, krijt, manit en plaagt. En dan, om in dergelijke zaken van hun bedrijf te schieten, is zijn genre zoals dezelfde producent van de hele Franchise Jerry Brookhaymer graag een gelukkig ticket uithalen. Hoewel ik een zonde heb om over de brandweerman te klagen, gaf Hollywood een prachtige kans om zichzelf op volle kracht te laten zien.
En is het gemakkelijk om een antagonist van zo'n prachtig Corsary te zijn, die het lot en het filmscherm Jack Sparrow toont?
Ik ben niet de eerste die een antagonist is, niet alleen de hoofdpersoon, vol onverschrokkenheid, de immense kracht van wil en positief charisma. Maar legendes! En wat wil je een antagonist zijn van James Bond zichzelf?! In de afbeelding "007: SkyFall-coördinaten. Ja, ja, van degene, die "ridder zonder angst en smaad", de ware bewaker van haar majesteit, de koningin van Engeland. En daar ben ik ook - voor de hele tijd, was blond! Harde, ondraaglijke blond. En niet alleen daar een op de een of andere manier gepassioneerd blond, loensen in het frame - ja, en vergat hem de volgende dag. Nee, ik heb me in die film geprobeerd, waar de binding van de legendarische legendarische M, een gevormd monster maakt! Een man met diep kwetsbare trots, vernietigd door het lot, vol woede en verdriet. Maar de belangrijkste, de meest sleutel, complete dorst naar wraak. Waarschijnlijk Hollywood-directeuren - als je een Spanjaard bent, speel dan kwetsbare trots voor ons - een paar kleinigheden, en de wraak van ons wrede en sterk als de Sevilla-zon in een zomer middag. Het is grappig en verdrietig, en tegelijkertijd ... extreem aantrekkelijk. Als je op de een of andere manier een drager bent geworden van wat een duidelijk archetype - goed, speel, probeer dan uit het casual cliché "van de fret en temperamentvolle Spanjaard" te komen, zodat uiteindelijk dat je niet alleen zag en niet zo veel cliché op het scherm zag , maar er is geen manier, maar jij, je leesrol. Het is tenslotte belangrijk en kenmerkend en in een filmclub met een band, en in een onstuimige filmopname met Jack Sparrow, bleef ik ... niet de hoofdbastaard of mainstream, maar de belangrijkste antagonist. Wat is het verschil? En in het feit dat er gemeenheid is, vertel het mij, wat is de belangrijkste vitaliteit van negatieve helden - elk afzonderlijk en allemaal gecombineerd? En wat de schriftelijke scones en typische gebreken verschillen van mijn afbeeldingen, van dezelfde kapitein Armando Salazar van de nieuwe conceptuele onderneming met steevast glimlachen, springde altijd Jack Sparrow? Ik verstop me niet, mijn personages waren buitengewoon wreed, extreem ... zelfs bloeddorstig, genadeloos, maar ze leidden ze - zoals ze zelf leek, zeer, zeer goed nobele driften. Immers, door wie was hetzelfde Raoul Silva uit de Bond Skyopopeia, mijn nieuwe Kinheroya, de zeer kapitein van Salazar, voordat hij een gladde manier werd om "goed en goed" te vechten, dat wil zeggen, de protagonisten van deze toneelstukken? Ze legden ook een positieve lading van duurzaamheid en onbevreesdheid, ze koken het rechtschapen kokend bloed en dorst naar gerechtigheid. Maar in de eerste, band speelde het geval van het lot met mijn karakter, de boze grap, in het midden van de film deugd in de molen van vijandelijke gedachten. In de geschiedenis met Sparrow is alles veel moeilijker, controversieel, hoe sterker. Immers, mijn imago, mijn held, mijn kapitein Salazar - Despot en Scoundrel, maar zijn despotisme is vrij vrijgesproken, het lot, eed, plicht en eer, omdat hij eenvoudig verplicht is om deze wereld te wissen uit illegale infectieEn dan werden twee waarheden geconfronteerd, de waarheid van de literaire fictie, een prachtig, ongelooflijk, waarin Zijne Majesteit heerst en geregeerd en geregeerd en geregeerd is, hij is een piraat. En de waarheid waarin de piraat obscurantisme, diefstal, dood, maar mijn karakter is redding, justitie, nieuws en waardigheid. Welke waarheid zal ... beter, helderder, aantrekkelijker zijn? Wie is belangrijker om onder de hellingen van een fictief verhaal te zetten, wiens trein, Jack Sparrow, deze schorpie en balaguore, die al in de film al is gelukt? Of om anafema van mijn held te verraden, de rechtvaardigen met een dodelijk slecht gezicht, waaruit de vernietiging en verdriet geefd? Maar hij is een drager van hoge waarheid, na hem, wat hebben we het over het waarheidsleven? Dat is wat de paradox van een fantastisch verhaal. Waar zijn er absoluut zulke compositionele personages, dezelfde Jack Sparrow, hij is een piraat! Ja, hij is een fenomenale klut en geluidheid, hij is elegant, sprankelend marginaal, knappe man en een kuil, hooligan en een tong. Maar het heeft zijn eigen wijsheid, zijn waarheid, zijn filosofie, zijn eigen speelse, sprankelende wereld, die veel aantrekkelijker is dan de wijsheid en de waarheid van mijn held. Maar achter hem, achter mijn salazar, - de onschendbaarheid van de wet, de oceanen zonder overvallen en geweld. Maar er zijn ook hun eigen ... onaangename feesten, die - uiteindelijk en mijn karakter rijdt ... op de bodem van de zee. En er is geen redding en elementaire mens, dames, sympathie ...
En geen romantiek ...
O ja, met romantiek in de avonturenbioscoop is gecompliceerd, er is een plek om romantiek te zijn, maar zij ... dus, op een tangens of het door alle filmschrijven glijdt. Als we het hebben over romantici, is de meest schattige zaken romantische romans, de drama's zoals de "Vicky Christina Barcelona", bijvoorbeeld, waar romantiek ... door de rand. Geweldige meisjes, actrices met wie - Nee, niet fotograferen, nee, we dronken met communicatie, we probeerden te zeggen dat we leefden, we woonden romantische dromen en dromen op die onvergetelijke film. Wanneer een lyrische harmonie regeert op de set, zoals in het geval van actrices van Kinononells "Vicki Kristina Barcelona", Scarlett Johansson en Rebecca Hall, lijkt het leven vrij vol met een schattige innerlijke harmonie, welke warmte en licht.
Je acteren yudol voor veel van je fans is nog steeds verborgen onder de trimverbeterheid. Wat ben je echt, welke passies je drijven, wat is er meer in jou? Wat is je ware handelende amplua. Deugd of kwaad ...
Ik heb dit moment al lang begrepen en ik ben klaar om met je te delen met je conclusies. Cinema is een fenomeen van een puur oppervlakkig, laten we zeggen dat - gezichtsbewijs. Wanneer uiterlijk en alleen uiterlijk een belangrijke rol speelt. Kijkend naar mij, Hollywood was zeker - in deze man, in deze acteur, niets "mens", dat is, een bescheiden, soulvol, sentimenteel niet. Onder de masker Hard Macho met een vierkant gezicht en een scherpe droge look moet verborgen zijn ... in ons geval, iemand, tegengestelde binding, James Bond. En voor mij in Craig (Daniel Craig - een Britse acteur, de huidige uitvoerder van de rol van James Bond) veel meer dan het karakter van de held met een uitgesproken negatieve charisma, in plaats van buiten. Maar alles beslist het geval. Een soort van onbekend voor ons een mystieke partij, die de rollen van niet in je hoofd, innerlijke meidheid verdeelt of wat kookt in je douche, maar volgens externe gegevens. En vraag me, dus Javier Bardem is veel meer als een band, dan al die jongens die zijn belichaamd op het scherm van deze kinheroya. Maar dat is mijn gevoel, en een ander ding is een gevoel van een filmscherm, de visie van de wereld door de lens van de bioscoop, door de kern van de producent. Waarvan bekend is dat het bekend is, altijd zichtbaar wie je (of ik) op "eigenlijk bent."
Het is al lang bekend, de rol van de antagonist is veel emotioneel duurder dan de rol van zelfs de uitstekende, de meest pittoreske protagonist. Wees niet bang Wat wordt emotioneel verbranding op de set genoemd?
Dit is wat de ware zonen van Spanje, landen, door de doorweekte zon en passie, zoute Marine Brandy en heldere spatten van wijngaarden, niet emotioneel verbranden. Wij, Spanjaarden, emotioneel uitsluitend verbranden op het moment dat de ziel wegkomt van het lichaam, het kan gewoon niet zijn. En als ik een acteur werd, vestigde zich in de wereld van fantasieën en dromen, waar de aantrekkingskracht en pijn, geluk en verdriet de elementen van je professionele dagelijks leven zijn, kloof, branden en branden elke keer elke film zonder een balans. Niets, voor de volgende film, zoals een Phoenix-vogel, zal het zeker doen herleven van de as die net speelde om te verbranden zonder een evenwicht in welk het volgende project. Trouwens, mijn nieuwe held, mijn nieuwe afbeelding van een gepirateerde franchise - hij is van mij en alleen mijn velen is een hele reden. In tegenstrijdig en tegelijkertijd kookt Flint, erin het octrooi, maar hij verbergt ze totdat het volledig nevel wordt. In het, leven en dood, liefde en haat, dichte - onze, Spaanse, wijze, zijn erbij betrokken. Is het mogelijk om op zo'n geweldig project te nemen en te verbranden, overweldigt als een waardeloze gloeilamp? Nee, hier moet je branden, dan in je hele kracht verbranden, het is hier anders onmogelijk. Ik probeer mijn held niet te rechtvaardigen, die onderaan was - in de letterlijke en figuratieve zin van dit woord, nee, maar soms zelfs een hectische antagonist ... begrijp je zijn acties, de motivatie van zijn acties en acties. Accepteer niet accuraat, nee, het leven, de werkelijkheid is niet alleen een set chromosomen of een koppeling van zenuwuiteinden. In het echte leven ben ik niet zo ... Forky Macho, hoe soms "zie" fans. Nee, ik ben een nederige man in de straat, die niet vreemd is aan eenvoudige stille familie vreugde. De zee en de zon, de wijn en een aangenaam gezelschap, maar de film geeft een kans, de meest unieke, spatten al deze rechtvaardige woede, geïnjecteerd door de voorouders in je aderen. En dan komt de film op het scherm - in dit geval, de film "Pirates of the Caribbean. De doden vertellen geen sprookjes ", het is tijd om te onthouden waar je vandaan komt, waaraan je over het algemeen in staat bent om hoe professioneel, zoals een man, zoals een Spanjaard, dat er gevoelens en pijn, angst en loyaliteit, kracht en passie zijn, .
Een bron