Over het beheer van je miljoenen : "Ik heb geen geld geïnvesteerd op de aandelenmarkt. Voor mij is dit net als Vegas zonder dansers - geen plezier, geen gokspellen, geen dansen, geen drinken - je kunt deze deelname niet opnemen. Dus kocht ik mijn huis voor contant geld zodra ik in staat was. Dit is een soort fundering voor de zaak, als de dingen slecht gaan. Ik denk het nog steeds. Wanneer het slecht gaat, neem ik dit stukje van de aarde en verkoopt het eerst, en neem dan nog een stuk en verkoop ook. "
Over het belang van het script : "Een goed scenario opent u. Aan het einde van de film "Michael Clayton" is er een scène, waar ik in de auto zit en zeg: "Laten we gaan." De camera laat me close-up zien en we vertrekken. Iedereen houdt echt van deze scène, omdat het helemaal van mij is. En mensen vragen: "Wat is er in je hoofd gebeurd?" Eerlijk gezegd, als deze scène aan het begin van de film werd getoond, zouden mensen zeggen: "Ik verveel me tot waanzin." Dit is een voorbeeld van het feit dat de acteur de film doet, maar het script. "
Over vriendschap : "We hebben een gezelschap van 10 personen. Wij zijn de beste vrienden voor 30 jaar. Tien jongens. En hun vrouwen en kinderen zijn nu ook ons gezin. Ik ben geen fan van gesprekken telefonisch, zoals de rest. Met sommige jongens kan ik twee maanden niet praten en vervolgens de buis verwijderen en horen: "Wel, hoe?" Geen gevoel van schuld of vragen uit de serie "Waar was jij?", "Wat is er gebeurd?" Of "Waarom hebben we niet gepraat?". Alles is eenvoudig. "