Dat ze de voorkeur geeft aan het fotograferen in de bioscoop, en niet in serie : "Ik wist altijd dat ik een film zou nemen. Wat betreft televisie, voor het publiek dat u bijna in een familielid wordt. Je verschijnt elke week in hun huizen, je bent jong en naïef. Maar als je 19 of 20 bent, en je 15 jaar speelt en je seksualiteit probeert te demonstreren, maakt het mensen aan. Ze zijn bijna klaar om uit te roepen: "Nee, nee, jij bent mijn jongere zus!" En met de acteurs van de film is er een bepaalde afstand. Toeschouwers moeten de bioscoop bereiken om u te zien. Bovendien is televisie een meer arbeidssproces dat enigszins monotoon kan zijn. Ik hou van spontaniteit, dus ik speel de voorkeur om elke paar maanden nieuwe personages te spelen. "
Over hoe ze de rol van Carrie in de film "Telekinosis" ging : "Ik probeerde een nieuwe stijl van het spel waaraan hij nooit eerder leek. Ik kom uit die acteurs die de betraande scènes verwijderen, en dan onmiddellijk beginnen met lachen en dwaas. Maar vanuit Carrie wilde ik in het beeld blijven en de grimmige staat de hele dag redden. Ik volg deze methode niet serieus. Het bereikte me niet dat ik niet met mijn familie sprak, gek of weigerde me. Maar met de directeur en acteurs bleef ik in het beeld van Carrie, de hele schietdag. "
Over je houding ten opzichte van sociale netwerken : "Onlangs besefte ik dat sociale netwerken mooi zijn. Ze staan tenslotte toe dat mensen die persoonlijk je niet kennen, deel uitmaken van je leven. Maar je moet ze niet te ver laten gaan. Nu gebruik ik meestal sociale netwerken om je films te promoten. En nooit openbare gesluierde berichten zoals "Ja, je ging, je deed het pijn," geadresseerd aan iemand, maar zonder te specificeren, die precies.