En dit is ook liefde.
Om te verdelen voor twee inspiratie, muziek, dronken passagier en de droom om de wereld te veranderen - dit is ook liefde.
Volg het met haar stap, onthoud wat ze leuk vindt, het wordt wat ze wil zien dat je ook liefde is.
Verlaat, verstoppen, trouwen, maar jaren later om alleen naar het geluid van zijn naam te glimlachen - dit is ook liefde.
Van het sensationeel "bel me met hun naam" en "Ingrid gaat naar het westen" naar de al bijna cultus "fluwelen gouden aderen" en de "Humpback Mountain" - we bespreken het moeilijkste, de meest piercing-films over de gedoemd, Patiënt, op de rand van waanzin, buiten de wet, maar nog steeds zo'n mooie liefde.
Fluwelen gouden ader
Nou, het lijkt erop dat het perceel minimaal is - en komt neer op één zin "zoals x ontmoette y, en alles vloog naar de hel." Nou, het lijkt grappige grappige christelijke balen, de toekomstige Batman is belachelijk, ellendig, zelfs, en zo ongemakkelijk naar de scènes met zijn held, ijverig ogen en lippen schilderen, met pijnlijke hebzucht uitgedaagd voor de kussen van andere mensen. En dan gebeurt er iets - en nu sleept de wonderbaarlijk opnieuw samengestelde sfeer van de jaren 70, zoals in een trechter, rechtstreeks naar het scherm, waarop alle belachelijk, ongemakkelijk, te eerlijk en voor iemand en in het algemeen, vervelende scènes doorgeven op de achtergrond, En in het centrum ... en in het midden - liefde. De eerste akkoorden van baby's in brand, die Jonathan Reese Myers zingen, iets van de brulazige alarmen "Ambulance" worden herinnerd, maar "Ambulance" helpt dit niet, en de elektrische therapie helpt ook niet, hoe ze het niet heeft geholpen Held van Yuena McGregor, van zo'n waanzin behandelt niets. "Het is grappig hoe mooie mensen zijn op het moment dat ze je verlaten," zegt de heldin Tony Collett, en ze is helemaal volledig; "Velvet Golden Leefed" is mooi, krankzinnig en verdomd pijn voor iedereen.
Gorbay mount
Van stookbedclubs - op verse berglucht, in plaats van sigarettenrook - rook uit het vuur, in plaats van glamour rock - niet glamoureuze schapen (letterlijk schaap - degenen die grazen), en het landschap, in feite, kunnen veranderen, alsof, maar , opnieuw uitwendig ontspannen, en nogmaals absoluut onvermijdelijk, met de oneffenheden van de tsunami, waarvan niet om niet te ontsnappen, is het verhaal van vooraf gedoemde liefde ontvouwd. Je kunt afkeren, niet om te kijken, niet praten, de afstand tot meters en honderden meters laten - het zal het niet redden van waanzin. Je kunt weggaan, verbergen, trouwen, kinderen beginnen - maar het zal niet redden, en wanneer dat, de andere zal vragen: "Heb je een vriend genaamd Jack?", Zorgvuldig gebouwd om te voldoen aan de 'normale' wereldwijd , Zoals een kaarthuis. Let op, want in feite is er weinig replica van Jake Gillanholla en de Hit Ledger ... en hoeveel ze zeggen - de ogen, de kleinste bewegingen - zonder woorden, misschien, van het feit dat de echte wanhoop niet vatbaar is naar onze zwakke en domme menselijke formuleringen.
Ingrid rijdt naar het westen
En dan wordt de waanzin letterlijk, en het kan worden gezien en voelt de handen - het verwerft de vorm van obsessie, het wordt besteld in de lijst met "favoriete boeken Taylor", "Favoriet Posters Taylor", "Plaatsen waar Taylor het ontbijt houdt." "Ik wil gewoon haar beste vriend worden", "Ik wil niet eenzaam zijn", en het is zelfs logisch - om zoveel mogelijk te leren over een persoon die dichterbij wil worden en probeer dan degene te worden Wie heeft Taylor vooral nodig met wie ze leuker en interessanter is ... en ergens op de weg, bijna onmerkbaar, ontbreekt in deze obsessie, die zichzelf verloren heeft, dan is het onvermijdelijk alles. Gelukkig gaat "Ingrid naar het westen" - dit is 2017, en niet het begin van de twee duizendste, toen het happi-end niets in zo'n verhaal zou hebben, zodat de film helemaal niet hopeloos is Creators Special Thanks - Hoewel het traditionele Hollywood Happi-End er niet is, waarvoor ook de makers ook bedanken. "Ingrid gaat naar het westen" - dit is een modern leven, slechts een klein beetje "aangescherpt" tot het punt van het maximum, en er is een beetje van Ingrid in bijna ieder van ons.
Bel me je naam De ongelooflijke film Luke Guadagnino "bel me met je naam" in Russische bioscopen, om voor de hand liggende redenen, heeft de huur niet geraakt, en tevergeefs ... Misschien is dit een van de beste films van het jaar. Er zijn geen superhelden, explosies, verzen en luxe blondjes, maar het heeft zo'n gamma van de gevoelens, die het lijkt, kan niet in twee uur na de tijd worden overgedragen. De film is zeer sfeervol, zacht, sensueel. Wanneer het lijkt te zien, lijkt het erop dat elk lichaam van het lichaam kaal is, en de pantserhemer en Timothy Chalama via het scherm stuur je elektrische ontladingen. Er is geen gram vulgariteit in de film, maar de kijker gelooft absoluut alle gevoelens van helden, waarvan een een 17-jarige tiener, probeert liefde, passie en zelfs zijn oriëntatie te kennen, en de tweede is een Volwassen en zelfverzekerde man die wordt gegeven aan de kracht van deze vluchtige maar sterke roman. De plot lijkt te horror banaal, maar het is alleen de moeite waard om de film een kans te geven, hoe je het kunt uitschakelen, het is niet langer mogelijk. Jong shalama is absoluut talent. De laatste scène van de film onthult zijn acteergame vol, en je lijkt naast hem te zijn, het gevoel allemaal hetzelfde te voelen. De held van het leger uit de kijker is een beetje verder, maar de acteur is zo onmogelijk, dat van de eerste minuut verliefd op hem wordt. We zijn ervan overtuigd dat al uw nominaties op de filmmeren dit beeld verwerven, en de zaak is helemaal niet in het modieuze thema van dezelfde seksrelaties, "bel me met uw eigen naam" - over gevoelens, de oprechtheid, acceptatie en gevoel van het moment. Dood je geliefden Eens, nadat hij naar de schermen van de saga over Harry Potter ging, was iedereen zeker dat de jongen niet zou slagen in de rol van de jongen die Daniel Radcliffe heeft overleefd. Maar de Britse acteur bewijst één keer per keer, die al lang is vrijgelaten uit de comfortzone en kiest een volledig diverse rollen. Allen Ginzberg werd een van zijn helderste rollen in de foto "Dood mijn geliefden." We worden geconfronteerd met een timide, maar op zoek naar jezelf en inspireerden het personage dat "in de buitenkant met zijn hoofd", zich niet in verlegenheid gebracht door hun ongepaste gevoelens of verlangens. Face-to-face held Radcliffe Faces Lucien Carre uitgevoerd door Dane Dekhan, die ook probeert te beseffen hoe hij leeft, maar in tegenstelling tot Ginzberg, kan hij zijn gevoelens niet herkennen, en daarom kiest hij het pad van afwijzing en woede. Twee heel verschillende personages, twee heel verschillende universums die op de universiteit botsten, en deze clash gaf een belangrijke impuls aan de ontwikkeling van creativiteit van elk van hen. We weten niet of alles zo echt was, maar om de personages van de schilderijen te volgen, die volledig verschillende emoties van de kijker zijn, is een plezier, en als het niet voor het spel van Radcliffe en Dekhan zou zijn, dan zou de film waarschijnlijk zijn gevallen in de lijst van passeren. Volledige verduistering Een andere foto die is gekoppeld aan de relaties van twee schrijvers is de "volledige verduistering" van Agniški Holland met Leonardo Dicaprio en David Tylis. Als het mogelijk was om terug te gaan in de tijd en Leo verdiende Oscar, dan was het noodzakelijk om dit voor deze foto te doen, en op geen enkele manier voor de uitgeputte "overlevende". "Full Eclipse" onthulde ongelooflijk het talent van een jonge dicaprio. Zijn engelachtige glimlach, zijn bittere tranen - dit alles voor twee uur veroorzaakt een hele orkaan van emoties. Ik haat hem, en je houdt van, en je denkt dat de dwaas deze Arthur Rambo is. Tijdens de kijker vergeet je zelfs wat, eigenlijk, de film zelf is zo mooi in het dicaprio. Het is al een volwassene en een serieuze acteur, hij bewees dat hij een van de beste is in zijn bedrijf, maar de film "Full Eclipse" is wat het hart verovert, wat in Leo valt zonder een balans. We zijn zeker, niemand zou zo dramatisch kunnen huilen als zijn held. Meisje uit Denemarken Filmacademie-leden haastten zich sterk, waardoor Eddie Radmain Oscar waren voor de rol van Stephen Hawking, want een jaar later kwam hij tot de nominatie voor de rol van lelie in het "meisje uit Denemarken", en deze foto kon niet onverschillig als het spel van Lily in het "meisje uit Denemarken" kwamen de Britse acteur. Op het internet waren er verschillende recensies, iemand bewonderde de film en iemand overwoog dat de heldin van Radmain niet overtuigend was. En de vraag aan degenen die geloven: en we hebben net dezelfde film met je bekeken? Prachtig, aanraken, fragiel - al deze woorden, vreemd genoeg, geadresseerd aan Eddie. De persoon die niet een traan heeft verloren aan het einde van de film wordt officieel erkend als een man zonder een hart, want door een van zijn wedstrijd verovert Radmain zo veel dat ze helemaal vergeten wat er gebeurt. Ergens is er een heldin van Alisia Wikander, die zijn Oscar allemaal heeft ontvangen, maar mentaal ging hij naar Radmain. Soms kan het zelfs niet geloven hoe veelzijdig en getalenteerd een persoon volledig kan worden ondergedompeld in het leven van iemand anders.
