"ମୁଁ ଭଲ ଅଛି," ଲେଡି ଆରମ୍ଭ ହେଲା। "- ତୁମେ ଜାଣ ଯେ ମୋ ପାଇଁ ଏହା ଏକ କଷ୍ଟଦାୟକ ବର୍ଷ ଥିଲା | ଏହା କେବଳ ଅବିଶ୍ୱସନୀୟ | ଉଦ୍ଭାବନ କରିପାରନ୍ତି | କିନ୍ତୁ ସେ ଏତେ ଚମତ୍କାର ଭାବରେ ଭଲ ଥିଲେ, ମୁଁ ତୁମକୁ ଆପଣଙ୍କ ଘରକୁ ଦେଇଛି | ତେଣୁ ଏପରି ଅନେକ ସ୍ମୃତି ମୋତେ ଏକ ସୁଯୋଗ ଦେଇଛି ଏକ କଷ୍ଟଦାୟକ ସମୟ ବଞ୍ଚାନ୍ତୁ, ଏବଂ ଏହା ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଥିଲା | ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ହସୁଛି, ମୁଁ ଖୁସି ଅଟେ | ସେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପଦକ୍ଷେପରେ ଅଛନ୍ତି | ତାଙ୍କ ଘରେ ସମୟ ବିତାଇବାର ସୁଯୋଗ ଏବଂ କାମକୁ ଫେରିବା ପୂର୍ବରୁ ମୋର ଦୁ ief ଖ ବଞ୍ଚିବାର ସୁଯୋଗ | "
ସେମାନେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ ଲିଆ ଗମ୍ଭୀର ଭାବରେ ସୁଟ୍ କୁ ଗାଧେଇସ୍ଥ କରୁଛନ୍ତି କି ନାହିଁ, ଯେଉଁଠାରେ ସେମାନେ ତଥାପି କୋରିଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ | "ସମସ୍ତେ ବୁ understand ନ୍ତି ନାହିଁ ଯେ ଘରେ ବସିଛି, ଯେଉଁଠାରେ ତାଙ୍କ ବୁଟ୍ ଆଲମିରାରେ ଅଛି ... ଏହି ଦୁ orrow ଖ ମୋ ସହିତ ଅଛି ଯେଉଁଠାରେ ମୁଁ ଭଲ ପାଏ ଯେଉଁଠାରେ ଲୋକମାନେ ଭଲ ପାଆନ୍ତି | , ସମାନ ଦୁଗ୍ଧାର ଅନୁଭବ କର | ସେମାନେ ମୋର ପରିବାର। " ମା ଅଭିବୃଦ୍ଧି ତାଙ୍କୁ ଦୁ ief ଖ ଦୂର କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ: "ମୁଁ ଦୁ orrow ଖ ଦେଇ ଏକ ଦୁ orrow ଖ କିମ୍ବା ପୁନର୍ଜୀବନ କରିବାକୁ ବାଛି ପାରିବି | ମୁଁ କେବଳ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିପାରିବି | ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ପାଇଁ ଏକ ସକରାତ୍ମକ ଚେଷ୍ଟା କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି | ମୋର ଦିନର ଶେଷ। "