Po debiucie na niezależny festiwal filmowy w Sundance 2010 filmu "Runaways" .... - Przygotowałem się, by być pustym gównem. Czekałem na recenzje w duchu "Wróciłem do hollywood franczyzę" zmierzch ". Więcej nie ciągniesz." itp. Nie czekałem. I byłem na skraju. I praktycznie umarł, przeżył wszystkie soki do tej roli. Zdemontowałem w tej historii, a gdyby zaczęli mnie deptać, prawdopodobnie zostaniesz złamany.
W porównaniu do innych młodych aktoreków.
- Nieustannie potępiam, że nie uśmiecham się, że jestem ponury na zdjęciach. Nie tak stoję, nie trzymaj rąk i tak dalej. Że jestem zbyt niechciany, a w proścu ubranym, ale nie jestem nastolatkiem, jestem damą! Albo odwrotnie, że byłem zbyt w ciąży, ubrany gdzieś w Babskim, a ja wciąż potrzebuję nastolatka, jest to konieczne! Ogólnie rzecz biorąc, stale coś jest nie tak, to tutaj nie jest.
O skojatanii z ich bohaterami. - Jestem błędnie związany z moimi bohaterkami. Jeśli gram najczęściej twardych nastolatków, nie oznacza to, że jestem twardy i skomplikowany wewnątrz, a ja karaluchy w twojej głowie. W moich próbie psychologicznego obalone od uwagi, wypełnione i zmagają się do ziemi, zobacz, że jestem zaciśnięty i ponury: "Ona jest zdecydowanie trudnym nastolatkiem!" Nie, nie jest. Zamknij ludzie wiedzą, co naprawdę jestem. Obcy rozmawiają bezskutecznie, nadal piszą, co jest opłacalne, że bardziej sprzedawane!
Grać lub pozostawiając rolę. "Nie mogę powiedzieć, że gram tylko na moją postać lub co żyję tylko postać, zdobywając rolę. Za każdym razem inaczej. Starsi i doświadczeni aktorzy i aktorki mówią, że z czasem przestanę podświadomie łańcuchowi łańcucha w rodzaju ruchu charakteru w moim życiu lub zainfekować trochę ruchu lub wyrazu twarzy w swojej postaci. Prawdopodobnie to młodzież. Po prostu mówię, że moje bohaterki żyją ode mnie oddzielnie. I każda rola sprawia, że jestem starsza niż jedno życie. Wymagam się z moją rolą za moją ramionami, prawdopodobnie dlatego, że za każdym razem, gdy pomyślałem dziesięć razy i przeanalizowałem wszystko przed powiedzeniem "Tak".