"Dürüst olmak gerekirse, oğlumun onu tutmam için hala çok genç olduğunu düşünüyorum. Aslında çocuğun hayatının ilk beş yılında, olabildiğince çok zaman geçirmen gerektiğini düşünüyorum. Şimdi çocuklarımın oldukça yeterli olduğunu görüyorum. Gerçekten kendi hayatları var, ne istediklerini biliyorlar ve kim olduklarını biliyorlar. Bence normal olduğunu düşünüyorum. Sadece her gün yapmamam gerektiğinden mutluyum. Eğer ayrılırsam, gerçekten gidiyorum. Evdeyken, sadece içişleri yapıyorum. Ailemizde her şeyin nasıl düzenlendiği budur. "
Gwyneth, 2002'de kanserden ölen, "hayatımdaki en önemli andı." Babasının ölümünü hala kabul edemediğini kabul etti. Berbattı. İnsanların bana nasıl sorduğunu hatırlıyorum: "Bütün gün ağlarsan nasıl çalışacaksın?" Ve sanıyordum: "Bu kişinin ölümü ile bağlantılı olarak çok fazla acı var. Sanki 100 yıldır ağlıyordum. Çocuklarımın asla tanışmadığını fark etmek zor. Hayata geri dönerse, telefon numaramı, çocuklarımı, kocam bilmeyeceğini anlamak çok zor. Hayatımı bilmiyordu. Ölümünü kabul etmek hala zorum. "