بىر يىلنىڭ يېرىم يىلنى دېگۈدەك «ھېسسىيات ۋە جىسمانىي جەھەتتە« ھېسسىيات جەھەتتە قوشۇشقا تەييارلاندى, ئەمما يېڭى تۈرلەرگە قوشۇشقا تەييارلانمىدى, ئەمما بەدىنى ئىككىلىنىپ قالغىلى بولغاچقا, ئۇنىڭ جاسارىنى يەتكۈزدى. «فوتوگرافنىڭ ھازىرچە مەغلۇپ بولغان بۇلۇڭنى تاللىيالايدۇ ۋە ناچار رەسىم ھاسىل قىلالايدىغانلىقىنىڭ ئېلىشى مېنى بىخەتەر قىلىدۇ».
ياش ئارتىسلار زەھەرلىك چېكىملىكنىڭ مەسىلىسى بار, «تەشۋىقاتچىلار ئاشخانىلار ۋە كۇلۇبلاردا ماڭا زەھەرلىك چېكىملىك ۋە ئىسپىرتنى بەردى. ئۇلار مېنىڭ ئۇنىڭ ئورگىنىغا قايتىشقا قايتىپ كەلدى, ئۇلار مېنىڭ ھېساباتىمغا مەركەز تاپقان بولاتتى. ئۇلار مېنىڭ ھېساباتىمغا ئالقىشقا ئېرىشتى. ئۇلار بىز ئەمەلىيەتتە مەندىن چۈشۈرمىدى ۋە ھەر قانداق خاھىش قىلدى. مەن پەقەت سىزنى دوست دەپ ئويلىدىم. مەن پەقەت قىزىقارلىق دەپ ئويلىدىم. ھېچكىم «ياق» دېيىشكە بولمايدۇ. بۇ نېمە ئۈچۈن «ياق» دېيىشكە بولمايدۇ. شۇڭلاشقا ھېچكىم ھەددىدىن زىيادە كۆپ. ئۇ بەلكىم مەن بىلەن بىللە بولۇشى مۇمكىن ».
تەلىيىمىزگە, دېمى ساۋۋوت ۋاقتىدا ياردەم قىلدى, ئەمما ئۇ داۋالاشنى «ئىنتايىن ئېغىر ۋە قورقۇنچلۇق» دەپ تەسۋىرلىدى. «مەن كۈنىگە 14 سائەت داۋالاش ئېلىپ باردى, مەن مۇزىكا ئاڭلىدىم, توقۇشنى ئۆگەندىم. ئاخىرى ئۇ يەردىن ئايرىلغاندا, ئۇلار تۈرمىدىن چىقىپ كېتىش ئىدى.
ئۇنىڭ مەشىقىگە قاراپ, يىقىلىپ چۈشكەن, «مەن بالىلىقنىڭ كامېرانىڭ ئالدىغا ئۆتكەنلىكىدىن پۇشايمان قىلمايمەن:« مەندە خاتالىق ئۆتكۈزگەنلىكىم ۋە مىليونلىغان ۋاقىت بولالمىغاندا بالىلىق ۋاقتىمغا پۇشايمان قىلمايمەن. مەن يوق ئىدى, مەن ھازىر ساياھەت قىلىش ۋە سايىلەشكە, ھەمدە ئالمىشىشنى, تولۇق ئوتتۇرا مەكتەپتە ئوقۇمايدىغانلىقىمنى خالايمەن ».