دىئاز بىلەن سىنۇپ, ئۇزۇن دېڭىز ساھىلىدا ئوقۇغان, ئارار كودورزار رۇسۇسىيىسى, ھېچكىم ئۇنىڭ نەشەدىن بولغان سىرىنى ئىلگىرى سالماقچى دەپ قارىلىدۇ, بەلكىم ئۇنىڭ بىر ياڭاقنى ئىلگىرى سۇرۋالىدۇ.
«بىز ئۇنىڭ بىلەن بىللە, بىز ئۇنىڭ بىلەن بىللە باردۇق. ئۇ مەندىن چوڭ ئىدى. ئۇ بەك ئېگىز ۋە ئورۇق ئىدى, ئۇنىڭ بېشىغا نۇرغۇن تاسارەتكە ئۇچرىغان, كۈلكىلىك, كۆرگەزمىگە يالاپ, كۆرگەزمىگە يالاپ قويغانلىقىمغا ئىشەنچ بىلەن ئىشىنىمەن. ياخشى جاسۇس تەييارلىقى ۋە ياخشى جاسۇس تەييارلىقى بىلەن ئاياندى, تەنھەرىكەتچىلەر ئۆزىنىڭ نېمىدېگەن رەھىمسىزلىكنىڭ قانداق ئىكەنلىكىنى قانداق بىلىشىنى ئۆگىنىشى كېرەكلىكىنى ئېيتتى. ئۇ دائىم جەڭ قىلىدۇ, شۇڭا ئۇ ھەمىشە ئۆزى ئۈچۈن ئورنىدىن تۇرۇش ئۈچۈن ھەمىشە ماس كېلىدۇ.
«مەكتەپ بەك رەھىمسىز جاي. ھەر ۋاقىت, ئۇ يەردە ئېچىڭ, ئۇ ئۆزلىرىڭىزنى ياپالايسىز, بەزى قىزلىرى ئۆزلىرىدىن مىننەتدار بولۇپ, قۇيرۇقنى قۇيرۇقى ئاچتى, ئۇ سىلەرگە كىردى. ئۇ: «ھەممەيلەن تارتقان ھەممەيلەن تارقاق». ھەيران قامدىغىنىڭىز: «ئۇ مېنىڭ يېنىمغا كېلەمەمسەن?». مەن ئوغۇللارغا قارىغاندا ئوغۇللار بىلەن تېخىمۇ كۆپ كۈرەش قىلدىم, بەزى سەۋەبلەر تۈپەيلىدىن ئوغۇللار مەن بىلەن كۆرۈشۈشنى ياخشى كۆرەتتى. ئەمما كىچىك دەرىجىدىكى سىنىپتا بىر قىز, مېنىڭ كىيىم-كېچەك ئۆيىدە بىر قىز بار ئىدى. ئۇ كەينىگە يېقىنلىشىپ, چېچىمنى تارتىشقا باشلىدى. مەن ئۇنى ئۈزدۈم! ».