يېقىندا, ئىسپانتا خازنوۋانى ئۇنىڭ مەستانىلىرىنى قانداق ياشاپ قالغانلارغا ئېيتماقچى بولغان. ئۇنىڭ ئائىلىسىنىڭ دەسلەپتە ھېچقانداق نەرسە لازىم بولمىغانلىقىنى بايقىدى.
«بالىلىقىم چۆچەككە ئوخشاش ئۆتتى. دادام بىر يۈك ماشىنىسى بولۇپ, سودىدا شۇغۇللىنىپ, بۇ يېزىدا بولمىغان بارلىق نەرسىلەرنى ئېلىپ كېلىڭ. ناخشىچى, پادىشاھنىڭ قىزى »دەك ھېس قىلدىم.
قانداقلا بولمىسۇن, 90-يىللارنىڭ كېلىشى بىلەن ھەممە نەرسە زور دەرىجىدە ئۆزگەرتىلىپ, چۆچەك كىشىنى ھەيران قالدۇرىدۇ. قەرز بەرگۈچىلەر توختىماي دادىغا كەلدى, پۇل تەلەپ قىلدى. ئانا ۋارقىرىدى, دادىسى قانداقتۇر ئۇنىڭ ئائىلىسىنى تېجىۋېتىشكە ئاماھىيون تېپىشقا ئۇرۇنۇشقا باشلىدى.
شۈ فامىلىلىك, كوچا بار, مارگاررىن بىلەن «رۇبار باغچى» ناشتىلىقى, چۈشلۈك ۋە كەچلىك تامىقىمىزغا ئايلاندى. ئۇ بۇنداق ھاياتلىقتىن نۇرغۇن تەسىر قىلغان: «قەرز, نامراتلىق» گە يۆتكىگىلى بولىدىغان تۇرالغۇ, كوكساكوت - بۇ مېنىڭ ھەممىسى مەن ۋە قورقۇپ, قورقۇپ كەتكەنلىكى ».
كېيىن ئۇ ئاشخانىدا ناخشا ئېيتىشقا باشلىغان, ئۇنىڭ ئائىلىسىدىكىلەر سەل ئاسان ياشاشقا باشلىدى. پاتى مەسچىتتە كۆچۈپ كەتكەندە, مۇستەقىل تۇرمۇش ئىلگىرىلىگەن. ئۇ نېمىنىڭ قورقۇپ كەتكەنلىكىنى بىلمەيتتى: كوچىدا تۇرۇڭ ياكى ئۇنىڭ ئانا نالچكىسىغا قايتىڭ.
شۇنىڭ بىلەن ئۇلار پايتەختتە ئالدىنقى ئىككى يىلدا ماقۇللاندى. ئۈچىنچى يىلى, قىز تۇنجى «چولپان زاۋۇتى» كە كەلگەن. ھايات زور ئۆزگىرىش بولدى: ئۇ تېخىمۇ كۆپ كىرىم قىلىشقا باشلىدى, ئائىلىگە ياردەم بېرىشكە باشلىدى, مالىيە بىلەن مۇناسىۋەتنىڭ باغلاندى.
ھازىر كازانوۋا ھېچقانداق نەرسە لازىم ئەمەس. ئۇ نۇرغۇن پۇلدىن قېچىشتىن قورقلماي, AUP Mood دىن ئايرىلالمىدى, چۈنكى ئۇ ھەمىشە ئېھتىياجلىق بولغاچقا, ئۆزىنىڭ ھەمىشە ئېھتىياجلىق ئىكەنلىكىنى بىلىدۇ. ھازىر بۇ كۆرسەت پەقەت ئۇ ئەڭ يېقىن مىللىي پەنگە يۆتكىدى, يېڭى تۈر ۋە ئاساسىي جەھەتتىن خۇشال بولىدۇ.
"مەن ئۈچۈن سانلارنىڭ سانى توغرىسىدا ئەمەس, بەلكى« ئىشتىن قېلىش ۋە خۇشاللىنىش ۋە كېلىش خۇشاللىنىش »زاۋۇت گۇرۇپپىسىنىڭ سابىق قاتناشقۇچى دېيىشكە باشلىدى.