ھازىر شارپا نەشىر يىلان نەيچىسى 20 يىل ئىلگىرىكىگە ئوخشىمايدۇ, ئۇ دۇنيانى قولدا قىلغاندىن كېيىن, ئۇ دۇنيانى ئايدىڭلاشتى. ئۇنىڭ ياراتقۇچى ئەمەسلىكى بىلەن تاماملىنىپمۇ: ئەسلىدىكى ھەرىكەتلەر مەغلۇب بولغان مەغلۇب بولغان مەشغۇلات ھەققىدە سۆز قىلدى, سەۋەبىدىن بۇرنى ئۆزگەرتتى.
2001-يىلى چوپرا «قارشى تەرەپنىڭ ئېقىپ كېتىشىگە گىرىپتار بولۇشقا باشلىدى». ۋاقىتنىڭ ئۆتۈشىگە ئەگىشىپ, زىققا كېسىلى ئارالدىن تېپىلغاندا كۈتكەن مەسىلىلەرگە قوشۇلدى. يېقىملىق دوختۇرغا مۇراجىئەت قىلىپ, ئۇنىڭ بۇرۇن بوشلۇقىدا پولشا بارلىقىنى بايقىدى. پويىزنى ئېلىۋېتىش مەشغۇلاتىغا قاتنىشىش مەشغۇلاتىغا چېتىشلىق. مۇۋەپپەقىيەت ئەندىشە قىلمىغان, چۈنكى مەن ئۇنى دائىملىق ئاددىي تەرتىپ دەپ قارايمەن.
قانداقلا بولمىسۇن, مەشغۇلات قاباھەتلىك چۈش بىلەن ئارتىسقا ئايلاندى. «دوختۇر پولىملارنى ئېلىۋەتكەندە, ئۇ ئېھتىياتسىزلىقتىن بۇرۇن ئورمىنى كۆتۈرۈپ سۇندى. كىيىملەر ئېلىۋېتىلگەندە, ئاپام, مەن سىزگە قارىغانلىقىمدىن ئېنىق بارلىققا كەلدى, مەن ۋە مەن قورقاتتىم. مېنىڭ بۇرنىم يوق. مەن ئەينەككە قارىدىم ۋە ناتونۇش چىراينى كۆردۈم. ئۆزىنى قەدىرلەش ۋە ئۆزىنى قەدىرلەش بەك تۆۋەن چۈشكەنلىكىم بەك تۆۋەن ئويغاندىم, «دېسلىمەسلىكنى ئەسلىيەلمەيمەن دەپ ئويلىدىم.
روھانىينىڭ چىرايىدا مۇنداق بىردەكلىكتىكى ئۆزگىرىشلەر «ماقالىلەر ئاشۇرلا سۇلياۋ بۇرۇننى كۆرگەن ئورۇنغا باشلىدى, بۇلارنىڭ ھەممىسى ئارتىسنىڭ ئېسىگە ئۇچرىدى. كېيىنكى يىللاردا, ئۇ «تۈزىتىش تەرتىپىنى» ۋە يېڭى قىياپىتىنى چىقىرىپ تاشلىدى.
«مەن يېڭى ئادەمگە كۆنۈشكە نەچچە يىل لازىم ئىدى. مەن ھازىر ئاللىبۇرۇن كۆنۈپ قالدىم. مەن ئەمدى ئەينەكتىكى ئەكىس ئەتتۈرالمەن, مەن ئۇنىڭ بىلەن بىللە چىقتىم. بۇ مېنىڭ يۈزۈم. بۇ مېنىڭ تېنىم. بەلكىم نۇقسانلاردا, ئەمما مەن, مەن, «كۆچمەنلەر».