ئۇ مۇناپىقلىققا كىرمەيدۇ : «بۇ سودىدىكى كىشىلەر يۇقىرى دەرىجىلىك مەكتەپنىڭ قانۇنىغا ئاساسەن كۈچكە ئىگە بولىدۇ. بۇنداق كىشىلەرنىڭ ئەڭ ئالقىشقا ئېرىشكەن ئادەم ئۈچۈن بىر چوڭ ھېسسىيات. نېمە بىلەمسىز? بۇنىڭغا پەرۋا قىلمايدۇ. مەن بۇ ساھەدىكى چوڭلار بىلەن كۈلكىلىك ئويۇنلارنى ئوينىمايمەن. مەن بىرسى بىلەن ئوماق بولالمايمەن, چۈنكى ئۇ ھازىر ئاۋاتلىقنىڭ ئۈستىدە. مەن بۇنداق ھەرىكەت قىلالمايمەن ».
ئۇلارنىڭ بالىلىرىنىڭ قورقۇنچ ۋە قىيىنچىلىقى توغرىسىدا : «ئاتا-ئانىم ئېغىر يېرىلىپ كەتتى, ئاپام بىزنى تاشلاپ كەتتى, مەن يېڭى مەكتەپكە بېرىشىمنى ۋە يېڭى دوست تېپىشى كېرەك ئىدى. مەن ئۇنىڭدىن قورقاتتىم. ھەر قېتىم قورسىقىمدا بىردەك ھېس قىلغان بولسام, كېپىنەكلەر ئۇ يەردىكىگە ئوخشاش. مەن كىشىلەرنى ياخشى كۆرەتتىمۇ ياكى ئۇلار مېنى بۇزىدۇ? بەزىدە مەن ئۇرۇش قىلىشىم كېرەك, بەزىدە ئۇنداق ئەمەس. مەن ئەتراپتا ھېچكىمنىڭ ئاستىدا بولمىغانلىقىمنى چۈشىنىمەن ».
ئۇ باشقىلارنىڭ پىكىرىگە كۆڭۈل بۆلمەيدۇ : «مەن كىشىلەر مېنى ئاچارچىلىقنى, ئاندىن مىليونلىغان كىشىلەر:« مەن نۇرغۇن كىشىلەر ماڭا شۇنداق دېسە, نېمىشقا بۇلارنىڭ ھەممىسىنى ئوقۇيمەن? ». سەلبىي غەلىبەنىڭ غەلىبە قىلىشىغا يول قويۇشنىڭ ھاجىتى يوق. مەن داۋاملىق مەسىلىگە يولۇققانلىقىمنى ئېيتىمەن, ئىجتىمائىي ئالاقە تورىدىكى بەتلىرىڭىزنى چىقىرىۋېتىشتە خاتالىق يوق. ئەگەر كىشىلەر سىزنى مەسخىرە قىلساق, بۇلارنىڭ ھەممىسىنى داۋاملاشتۇرسىڭىز, بۇ ھەقىقىي زەھەرلىك.