قوتاندا: «مەن لوندوندىكى ئەركىنلىك دۇكىنىدىن ئايرىلغاندا مۇتلەق قوشقانلىقىمنى ھېس قىلدىم. مەن يەنە بىر ئادەم بىلەن كۆرۈشكەنلىكىمنى تۇيۇقسىز ئېسىمگە سالىمەن, ئىككى ھەپتە ئوخشاش شەھەردە ئاللىقاچان ئوخشاش شەھەردە. مەن بۇ ئىشنى پۈتۈنلەي ئۇنتۇپ قالدىم. مەن ئەسلەتتىمدا, مەن: «ئۇنىڭ ياخشى بولۇشىنى ئۈمىد قىلىمەن» دەپ ئويلىدىم. ۋە باشقا نەرسە يوق. بوشلۇقنىڭ نېمە ئىكەنلىكىنى چۈشىنىسىز. سۇنۇق يۈرەك ئادەم ئارامدىن پەرقلىنىدۇ. ۋاقىت بىزنىڭكىمىزدىن پۈتۈنلەي ئوخشىمىغان سۈرئەتكە قاراپ ماڭىدۇ ».
«ئۇزۇن ۋە خۇشال» ئىدىيە ھەققىدە: «مەن تۇنجى پىلاستىنكىسىنى يازغاندا, مەن ھېچكىم بىلەن كۆرۈشمىدىم. شۇڭا ئۇ پەقەت ئۇلارنىڭ نېمە بولۇشى مۇمكىنلىكى توغرىسىدىكى كۆز قارىشىم. ئۇلار فىلىملەرنى, كىتابلار, باشقا كىشىلەرنىڭ ناخشىلىرى ۋە ھەممىسىنىڭ بارلىق ئەدەبىياتى, ئۇلارنىڭ مۇناسىۋەتتىكى ئەڭ سېھىرلىك نەرسە. ئاندىن, مەن ئاخىرى مۇھەببەتلەشكەن ياكى ئويلاپ مېنى ياخشى كۆرۈپ قالدىم, بۇ تەجرىبە مېنى ئۈمىدسىزلەندۈرىمەن, مەن تۇيۇقسىز «ئۇزۇن ۋە بەختلىك» ئىدىيىسىنىڭ ئىدىيىسىنى ھېس قىلدىم. كۈن ئولتۇرۇشقا رۇخسەتسىز بويالمايسىز, چۈنكى كامېرا ھەمىشە رېئال ھاياتىڭىزغا ئەھمىيەت بېرىدۇ ».