كىرىستىنا ئوربايتتې دەسلەپتە ئانىنىڭ ئانىسىنىڭ تېخىمۇ كۆپ بالىلارغا ئېرىشىشىنى تەستىقلىمايدىغانلىقىنى ئېتىراپ قىلدى. ئۇ بۇ مەسىلە بىلەن بۇ مەسىلە ئۇزۇن مۇددەت مۇزاكىرە قىلىندى. كىرىستىنا ئۆزىنىڭ ئىنىسى ۋە سىڭلىسى نېمە قىلىشنى خالىمايدىغانلىقى ئۈچۈن سەۋەبىنى سەمىمىيلىك قىلمىغان نېمىشقا ئۇنى تېلېۋىزور بىلەن زىيارەتتە ئېيتمىدى.
ئورباكايتقا ئاساسلانغاندا, ئۇنىڭ كاللىسىنىڭ بالىسى يوق ئىدى. ئاپام ئۇنىڭغا ئازراق دىققەت قىلىپ, ئۇنىڭ بىلەن ئازراق دىققەت قىلدى, ئۇ ئوخشاشلا بىر قېتىملىق تەقدىرنىڭ باشقا ۋارىسلىق قىلىدىغانلىقىدىن ئۆزىنى قاچۇردى.
"ئۆيىمىزدە, خاتىرجەملىك سوئال سوئاللىرى كۆپ قېتىم كېلىپ, مەن قارشى ئىدىم. ئاپام ھەقىقىي ئانا بولۇشنى بىلمەيدۇ, شۇڭا مەن لىزا ۋە خاررىنىڭ چوڭ قىزىنىڭ كەملىكىنى, «مەن ئىلگىرى» ئىمكانىيىتىگە ئىگە قىلدى.
قانداقلا بولمىسۇن, ھازىر خاررىي بىلەن لىسا ئاتا-ئانىلارنى ياخشى كۆرۈپ قالغانلىقىغا ئىشەنچ بىلەن دېيەلمەيدۇ. ئالوسىستوفننا ئەمەلىيەتتە نەق مەيداندىن ئايرىلغان, ئۆزىنى ئانا بولۇشقا پۈتۈنلەي بېغىشلىدى. ئۇ بالىلار بىلەن شۇغۇللىنىپ, باغ ۋە باغۋەنگە كۆڭۈل بۆلۈلىدۇ. بەلكىم ياشانغان قىزنىڭ ياخشى كۆرىدىغاندىن بىر قىسمى, ئۇ ھازىرقى بالىلىرىغا يەتكۈزمەكچى بولۇۋاتىدۇ.
ماكىسىم گابكىن يەنە بوش ۋاقىتلىرى بىلەن بارلىق بوش ۋاقىتلىرىنىمۇ ياخشى كۆرىدۇ. ئۇلار ھەمىشە پۈتۈن ئائىلىنى ئېلىپ ئۆيگە قاراپ يولغا چىقىدۇ, كەچلىك كىرگۈچ ۋە پىڭكۇرنى ئۆي-ماكان تۇغۇش, كامېرادا يۈز بەرگەن بارلىق ئىشلارنى ئېلىپ, كامېرا بىلەن يۈز بەرگەن بارلىق ئىشلارنى ئېلىپ كەتتى.