Cyflwynwyd y saethu yn y ffilm gan anghysur digynsail yr actores ifanc, ac roedd y golygfeydd enwog o holi Lecter Hannibal yn cael eu plymio gan Foster mewn sioc. Yn y fersiwn derfynol y gosodiad, mae'r gynulleidfa yn gweld bod yr asiant FBI a'r maniac yn eistedd yn erbyn ei gilydd, mewn gwirionedd, oherwydd golygfeydd cymhleth, roedd un o'r actorion yn bell yn y cefndir, a gallai ei bartner glywed y llais yn unig . "Os ydych chi'n adolygu'r ffilm, fe welwch fod yr actorion yn edrych yn fanwl i'r lens, ac nid ar eu partner y tu ôl i'r llenni. Pan fyddwn yn serennu yn y golygfeydd hynny gyda Dr. Lecter, ni welais ei wyneb, ond dim ond ei lais brawychus, "meddai yr actores. Yn ôl ei, yr anallu i weld ei gydweithiwr wedi gwneud y profiad cyfan o ffilmio yn hytrach annymunol.
Ar ddiwrnod olaf y saethu, cyfaddefodd Jody Foster i Hopkins, a oedd yn wir yn ofni ef. Yn rhyfeddol, ond atebodd yr actor ei fod yn teimlo'r un peth. Fodd bynnag, mae'r tensiwn nerfus yn talu ar ei ganfed gyda diddordeb - "Distawrwydd yr ŵyn" yn dod actorion ar Oscar. Yn ogystal, nodwyd y ffilm gyffro seicolegol yn yr enwebiadau "ffilm gorau", y "cyfarwyddwr gorau" a "sgript wedi'i addasu orau".