"Ήρωας" είναι μια ερωτική ιστορία της αγάπης των νεαρών αρχών της πίστης Chernysheva (Svetlana Ivanova) και ο υπολοχαγός Andrei Dolmatova (Dima Bilan). Τα συναισθήματά τους θα έχουν πολλές δοκιμές: ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, μακρύς διαχωρισμός, ατελείωτες ταραχές. Αλλά η αληθινή αγάπη, όπως γνωρίζετε, κερδίζει τα πάντα.
Σε μια συνέντευξη με το Popcornnews, ο Dima Bilan μίλησε για τον ήρωά του, δυσκολίες στο σύνολο και αλληλεξάρτηση μουσικής και ταινιών.
- Dima, τι σας ενέπνευσε να γυρίσεις σε μεγάλο κινηματογράφο;
- Ήθελα να αλλάξω κάτι στη ζωή. Εγκαταστήστε ένα νέο μάθημα, κερδίστε ένα νέο νόημα, για να είστε σε κίνδυνο. Νιώστε τη ζωή με έναν νέο τρόπο και στην πλήρη γεύση του. Και συνέβη. Ακόμη περισσότερο από ό, τι περίμενα.
- Τι σας προσέλθετε το ιστορικό είδος;
- Συναντήθηκα έναν άμεσο σκηνοθέτη και παραγωγό πολλές φορές, μιλήσαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου έξι μήνες. Μου άρεσε πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους, μου άρεσε αυτή η ιστορία. Επιπλέον, κάπου στο υποσυνείδητο, κάθισα την ιστορία της δικής μου οικογένειας: ο μεγάλος παππούς μου υπηρέτησε στο Νικολάο Β. Αυτή είναι η οικογενειακή μας υπερηφάνεια. Αλλά το συνειδητοποίησα πλήρως στο σύνολο, τη δεύτερη ή την τρίτη ημέρα. Αλλά τελικά κατάλαβα τι έκανα τα πάντα σωστά.
Ίσως αν μου προσφέρθηκα κάποιο άλλο είδος, θα συμφωνούσα επίσης. Αλλά ήξερα από την αρχή ότι αν θέλω να έρθω σε επαφή με αυτόν τον κόσμο, δεν θα πρέπει να αρχίσετε με μια κωμωδία και όχι από την εικόνα του Dima Bilan, πηδώντας σε ένα μπλουζάκι στη σκηνή.
- Μπορείτε να γεννηθείτε εύκολα στην εικόνα;
- Σχετικά με το τελικό αποτέλεσμα, για να μην με κρίνω. Αλλά στο σύνολο ήμουν εξ ολοκλήρου στο χρόνο και στη διάθεση. Λίγο περισσότερο, και θα πίστευα ότι είμαι αυτός [Andrei Dolmatov - περίπου. Ed.]. Θυμάμαι κάπως αφού γυρίσω την επόμενη σκηνή βγήκα στο δρόμο. Οι άνθρωποι κάθονται εκεί, πίνουν τσάι, δείπνο ... θα μπορούσε να αφήσει να πάει την εσωτερική αίσθηση για ένα διάλειμμα, αλλά δεν μπορούσα. Και εδώ είμαι ολόκληρο το σκαθάρι, με ένα πιάτο, μια αλλαγή σε κάποιο είδος κοτολέμου. Προσπαθούν να μιλήσουν μαζί μου και δαγκώνω, επειδή έχω ένα σενάριο. Και έτσι περπατούσα για αρκετές ημέρες. Αυτή η εμπειρία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα για μένα.
- Ποιο ήταν το πιο δύσκολο στο σύνολο;
- Μετά από δύο εβδομάδες η ταινία ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος. Όλη αυτή η ομοιότητα και την ίδια μέρα ... Το κανονικοποιημένο πρόγραμμα αντενδείκνυται για μένα. Έχω συνηθίσει σε έναν απρόβλεπτο τρόπο ζωής. Και ήταν δύσκολο να ξαναχτιστεί. Λοιπόν, φυσικά, όχι πολύ άνετες καιρικές συνθήκες. Αλλά αντιμετώπισα με όλα αυτά. Η ρύθμιση του σετ για μένα δεν είναι nova. Ξέρω ότι μια τέτοια κάμερα, πώς να επικοινωνήσει μαζί τους, πώς να τα κοιτάξει. Αλλά ήθελα να είμαι σε ένα κύμα με επαγγελματίες, σε οτιδήποτε δεν μπορούσαν να τους δοθούν. Επομένως, συχνά ήρθα να πυροβολήσω νωρίς και πάντα απαιτώντας τον εαυτό μου.
- Έχετε καταφέρει να χάσετε μουσική κατά τη διάρκεια του χρόνου λήψης;
- και δεν άφησα τη μουσική. Έγραψα ακόμη και στον ελεύθερο χρόνο μου. Το Σαββατοκύριακο κάθισε και κατέγραψε κάτι. Και άκουσε πολλά κατά τη διάρκεια της μαγνητοσκόπησης. Αρκετά σκληρή μουσική. Όταν πυροβόλησαν στο Βίλνιους, μόλις άκουσα την ομάδα Muse, την υπεροχή τραγουδιού τους. Ο ρόλος μου συμπίπτει εντελώς με το κείμενο και ήμουν σε πλήρη απόλαυση. Τότε έδωσα ακόμη και αυτό το τραγούδι στο Alexander Bon για τη "φωνή" - τόσο μεγάλο μέρος του τρόμου. Το συνειδητοποίησα ότι σε πολύ κρυμμένο. Έτσι όλα πήγαν στην περίπτωση, όπως μπορείτε να δείτε. Όλα είναι διασυνδεδεμένα.
