I 2011, go gairid tar éis dheireadh scannáin an chéad séasúr de na cluichí de na ríchathaoirligh, d'fhulaing Emilia Clark stróc mar gheall ar réabadh ceann na hinchinne. Bhí an t-aisteoir go litriúil i gcéim ó bhás, ach ar an drochuair, chabhraigh oibríocht éigeandála agus athshlánú ina dhiaidh sin léi a thinneas uafásach a shárú. Fíor, ar feadh i bhfad choinnigh Clark an eachtra seo faoi rún. Dúirt sí ar dtús faoi ocht mí ó shin in agallamh leis an Nua-Eabhrac. Ag filleadh ar an ábhar seo agus mé ag scríobh bolgáin podchraoladh, d'admhaigh an t-aisteoir nach raibh sí ag insint a breoiteachta fiú do tháirgeoirí "Cluichí Thrones", a raibh eagla uirthi go mbainfeadh sí rólanna deineiner Targanyen.
Ní raibh mé in ann na sonraí go léir a oscailt a oscailt go dtí go raibh sé ar eolas nach bhfaigheadh mé bás. Mar sin, ar feadh trí seachtaine ní fhéadfainn ach rud éigin cosúil le: "Tá brón orm, nár fhreagair mé do shean-ríomhphoist. Tá mé beagán míshláintiúil le déanaí ... ach go ginearálta, tá mé breá! " Dála an scéil, anois tá mé go hiomlán sláintiúil. Gach rud breá. Fillfidh mé ar an obair arís, déanfaidh mé moill orm níos mó. Braithim go hiontach. Bhí an-eagla orm go raibh mé in ann mé a dhíbhe ar chúis amháin nó eile. Mar sin, ba mhaith liom a lorg ina n-aonar leis. Ní raibh a fhios agam go bhfuil meas agam orm i ndáiríre,
- a dúirt Clark.
Is fiú a chur leis sin ina dhiaidh sin, ag teacht chucu féin cheana féin ón tinneas, ghlac Clark páirt i gciste carthanachta a chruthú chun dul i ngleic le galar inchinne.