"Pahlawan" minangka crita sing ndemek katresnan saka prinsip enom saka Iman Chernysheva (Svetlana Ivanova) lan Letnan Manvanova Dolmatova (Dima Bilan). Rasa bakal duwe akeh tes: Perang Donya Pisanan, Pemisahan sing dawa, kerusuhan tanpa telas. Nanging katresnan sejati, kaya sing sampeyan ngerteni, menang kabeh.
Ing wawancara karo popcornnews, Dima Bilan ngomong babagan pahlawan, kangelan ing pesawat lan interaturasi musik lan film.
- DIMA, apa sing inspirasi sampeyan nalika njupuk bioskop gedhe?
- Aku pengin ngganti soko ing urip. Instal kursus anyar, entuk makna anyar, supaya ana ing risiko. Rasa urip kanthi cara anyar lan kanthi rasa lengkap. Lan kedaden. Malah luwih saka sing dakkarepake.
- Apa genre bersejarah kasebut narik kawigaten sampeyan?
- Aku kepethuk direktur langsung lan produser langsung, kita ngobrol suwe, udakara nem wulan. Aku pancen seneng karo wong-wong iki, aku seneng crita iki. Kajaba iku, ing endi wae ing subconscious, aku lungguh crita babagan kulawarga dhewe: mbah-mbahku ngladeni ing Nicholas II. Iki bangga kulawarga kita. Nanging aku ngerti kanthi lengkap ing pesawat kasebut, ing dina kapindho utawa katelu. Nanging aku pungkasane ngerti apa sing daklakoni.
Mbok manawa aku ditawani genre liyane, aku uga setuju. Nanging aku ngerti wiwit awal, yen aku pengin sesambungan karo jagad iki, sampeyan ora kudu miwiti komedi lan ora saka gambar Dima Bilan, mlumpat nganggo t-shirt ing panggung.
- Apa bisa gampang dilahirake ing gambar kasebut?
- Babagan asil pungkasan, ora kanggo ngadili aku. Nanging ing pesawat aku kabeh wektu lan swasana ati. Sedhela maneh, lan aku bakal percaya yen aku iku [Andrei Dolmatov - kira-kira. Ed.]. Aku eling piye wae sawise film kasebut, aku metu menyang dalan. Wong-wong njagong ana, ngombe teh, nedha bengi ... Siji bisa ngeculake sensasi batin sampeyan kanggo istirahat, nanging ora bisa. Lan ing kene aku dadi wutuh, kanthi piring, owah-owahan sawetara jinis cutlet. Dheweke nyoba ngomong karo aku, lan aku cokotan, amarga aku duwe skenario. Lan aku mlaku pirang-pirang dina. Pengalaman iki menarik banget kanggo aku.
- Apa sing paling angel ing pesawat?
- Sawise rong dina syuting ana wektu sing angel banget. Kabeh padha lan dina sing padha ... Jadwal sing normal dikontraindikasi kanggo aku. Aku wis biasa kanggo gaya urip sing ora bisa diramalake. Lan angel dibangun maneh. Mesthine, kahanan cuaca sing ora kepenak banget. Nanging aku coping karo kabeh iki. Setting set kanggo aku ora nova. Aku ngerti manawa kamera kaya ngono, cara ngubungi dheweke, kepiye ndeleng. Nanging aku pengin dadi siji gelombang kanthi profesional, apa wae sing ora bisa diwenehake. Mula, aku asring nembak awal lan mesthi nuntut awakku.
- Apa sampeyan wis mokal musik sajrone wektu shooting?
- Lan aku ora ninggalake musik. Aku malah nulis ing wektu gratis. Ing akhir minggu dheweke lungguh lan ngrekam barang. Lan dheweke ngrungokake akeh sajrone syuting. Musik sing apik banget. Nalika nembak ing Vilnius, aku mung krungu klompoke muse, lagu-lagu lagu. Perananku kanthi sesambungan karo teks kasebut, lan aku seneng banget. Banjur aku uga menehi lagu iki menyang Alexander Bon ing "swara" - akeh banget gemeter. Aku sadhar yen dheweke ora didhelikake. Dadi kabeh kedadeyan, kaya sing sampeyan deleng. Kabeh wis sesambungan.
