ਰਾਬਰਟ ਕਿਰਕਮੈਨ ਦੇ ਲੇਖਕ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ "ਚਲਦੇ ਮਰੇ ਹੋਏ ਮਨੁੱਖਾਂ 'ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮਾਰਵਲ ਕਾਮਿਕਸ' ਤੇ ਕੰਮ ਦੀ ਮਿਆਦ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ 2004 ਤੋਂ 2010 ਤੱਕ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਮਾਰੀਵਲ ਜੌਮਜ਼ ਅਤੇ ਐਕਸ-ਮੈਨ ਬਾਰੇ ਕਾਮਿਕਸ ਬਣਾਇਆ. ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੂੰ ਸੰਪਾਦਕ ਵਿੱਚ-ਚੀਫ਼ ਜੋਆ ਕੇਸਦ ਨਾਲ ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੀ:
ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਸੀ. ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਸਭ ਕੁਝ ਗਲਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੋਰ ਵੀ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਸੀ.
ਮੇਰੀ ਕਾਮਿਕਸ ਦੇ ਕਵਰਾਂ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਆਪਣੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਦੇ ਬਣਾਏ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ. ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ: "ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਇੰਨੀ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਿਖਤ ਸੰਵਾਦ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲੈਂਦੇ ਹੋ? ਕਿਉਂ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ, ਨਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਸੰਵਾਦ ਲਿਖਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ? "
ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਇਆ ਕਿ ਮੇਰੀਆਂ ਕੁਝ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੇ ਬਿਲਕੁਲ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ. ਕਹੋ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਾਰਕੀਟਿੰਗ ਦਾ ਬਜਟ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਇੰਨਾ ਘੱਟ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਵਿਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਈ ਅਰਥ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਾਰੇ ਬਰਾਬਰ ਦੀ ਆਮਦਨੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ. ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਬਿਲਕੁਲ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਸੀ - ਜਾਂ ਉਸਦੀ ਗੈਰ ਹਾਜ਼ਰੀ - ਹੈਰਾਨ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸੀ. ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਮੀਡੀਆ ਲਈ ਇੰਟਰਵਿ interview ਦੇਣਾ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ. ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ, ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਮੈਂ ਬੱਸ ਕਿਤਾਬਾਂ ਕੀਤੀਆਂ. ਅਤੇ ਤਾਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਕੰਮ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਵੇਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ. ਨਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਸਰ ਸਮਝਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਸਭ ਕੁਝ ਬਿਹਤਰ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ. ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਹਾਂ.
ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੈਂ "ਚੱਲਦੇ ਮਰੇ ਹੋਏ" ਤੇ ਚੰਗਾ ਪੈਸਾ ਕਮਾਇਆ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਪੈਸਾ ਅਦਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹਰ ਵਾਰ ਚੀਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕੁਝ ਬਿਹਤਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ. ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਪੂਰਾ ਬਿੰਦੂ ਹੈ. ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵਿੱਤੀ ਅਸਤੁਰਤਾ ਅਤੇ ਅਸੰਭਵ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਅਤੇ ਅਸੰਭਵ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਿਆ. ਇਹ ਸਾਰੀ ਸਮੱਸਿਆ ਸੀ.