"Rwy'n credu ein bod yn sioc," meddai'r gantores. "Pan fyddwch chi'n dweud" Rwy'n cytuno "cyn yr allor, yna rydych chi'n ei wneud gyda bwriadau ICRENI i fod gyda'r person hwn nes y gall y farwolaeth ddweud wrthych." Mae'r addunedau hyn yn golygu llawer. I ni, nid geiriau oeddent yn unig ... rydych chi'n gwneud ymdrechion ac yn gweithio ar berthnasoedd, ac rydych chi'n dod i arfer â'r ffaith eich bod yn briod, ac yna byddwch yn dod yn rhieni i chi ac yn gwneud popeth yn eich pŵer. Ac mae hyn, gyda llaw, yn gwneud i chi ymwneud â'ch rhieni â pharch mawr.
Yr hyn yr wyf yn falch iawn o'r fenyw wych hon, a oedd yn briod (ac rydw i wir yn ei ddweud o galon bur), dyma'r hyn a roddodd i mi bedwar rhodd anhygoel ... pedwar o blant hardd [diogi, Henry, Yohan a Lou. . Mae hi'n dal i fod, yn fy marn i, y ferch fwyaf anhygoel yn y byd. Rwy'n credu bod ein dymuniad yn gyntaf oll i gadw perthynas barchus dda. Rydym yn dal i garu ein gilydd yn fawr iawn. I ddweud bod y penderfyniad hwn yn hawdd i ni, byddai'n gelwydd. Credaf mai'r prif beth yma yw ein bod yn parchu ein gilydd ac rydym ill dau gyda pharch mawr a chariad yn trin ei gilydd, ac rydym yn ceisio gwneud hyn i gyd gydag urddas o'r fath gymaint â phosibl.
Ydw, rwy'n dal i wisgo cylch. Rwy'n credu ei fod yn siarad yn unig am yr arwyddocâd yr wyf yn berthnasol iddo â'r fenyw hon. Mae gennym wyth mlwydd oed. Wyth mlynedd hardd gyda'i gilydd. Nid yw'r hyn y gwnaethom benderfynu byw ar wahân yn golygu y gallwch chi nawr dynnu'r cylch a rhoi croes ar berson. Byddwn yn bennaf yn cael ein cysylltu â'i gilydd tan ddiwedd ein dyddiau. A fyddwn ni'n gwisgo cylchoedd eich bywyd i gyd? Pwy a ŵyr! Ond nawr rydw i'n gyfforddus iawn i'w wisgo, ac nid wyf yn bwriadu ei gymryd yn y dyfodol agos. "