У 2007 годзе рэжысёры Квенцін Таранціна і Роберт Радрыгес вырашыліся на эксперымент пад назвай «Грайндхаус». Пачынаючы з 60-х гадоў мінулага стагоддзя, кінатэатры ЗША вымушаныя былі вырашаць пытанне, як ім выжыць ва ўмовах распаўсюджвання тэлебачання. Многія абанкруціліся, некаторыя адважыліся дэманстраваць нізкабюджэтныя карціны з вялікай колькасцю сцэн гвалту і сэксу. Для прыцягнення гледачоў часта выкарыстоўваўся прыём «два фільма па кошце аднаго».
Квенцін Таранціна і Роберт Радрыгес вырашылі прайграць той вопыт і знялі кожны па фільме - «Доказ смерці» і «Планету страху» - адлюстраванне было стылістыку тых самых фільмаў, якія паказвалі ў Грайндхаус. Для большай праўдападобнасці таксама былі зняты некалькі трэйлераў выдуманых фільмаў, якімі павінен быў перамяжоўвацца паказ.
Праект праваліўся з трэскам. Толькі паказаныя па асобнасці фільмы змаглі прыцягнуць гледачоў. Адказваючы на пытанні прыхільнікаў, Квенцін Таранціна распавёў, што гэта было карысным урокам. Не варта думаць, быццам глядач ведае пра кіно столькі ж, колькі і ты, і будзе счытваць усе закладзеныя ў карціну сэнсы. Ён шмат чаго зразумеў падчас прэм'еры:
Я ў Лондане раблю прэс-рэліз фільма. І прапаную Эдгару Райту: «Гэй, давай ты возьмеш сваіх сяброў, і мы адправімся на Пікадзілі, каб паглядзець фільм». Мы заходзім у кінатэатр, а там у зале сядзіць 13 чалавек. У дзень прэм'еры на сеанс у 20:30. Як вам такое? Гэта было зневажальна. Але мы паглядзелі і добра правялі час. Праўда, Эдгар пастаянна парываўся збегчы, але я яго прымусіў дасядзець да канца.